Waarom? De zin van het lijden

WAAROM?

Een man die christen is zei laatst tegen me:" Ik kan maar niet begrijpen wat er de afgelopen maanden gebeurd is. Ik werd werkeloos en moest naar een nieuwe baan uitkijken. Gedurende een aantal maanden stuurde ik sollicitatie brieven en ging op sollicitatie bezoeken. Al die tijd bad ik ervoor en ik kan maar niet begrijpen waarom dit niet het resultaat had dat ik verwachtte. Waarom moest God mij werkeloos laten worden? Waarom moesten zoveel van mijn sollicitaties zonder resultaat zijn? Waarom ben ik in een kantoorbaan beland, die ik helemaal niet fijn vind?"

Een jonge vrouw vertrouwde mij toe: "Ik verlang ernaar te trouwen en een gezin te stichten. Er is een jongeman in mijn kerk voor wie ik een echte liefde voel, maar hij besteedt niet de minste aandacht aan mij. Waarom heb ik zulke sterke verlangens voor hem? Waarom komt God niet tussenbeide en beantwoord mijn gebeden?"

Een christenmeisje met een misvormde voet ging naar een samenkomst waar de voorganger op de zieken de handen zou leggen en God zou vragen hen te genezen. Het meisje was overtuigd dat de Here haar zou genezen, maar dat gebeurde niet. Je kunt je haar gevoelens voorstellen. "Ik geloofde echt dat de Here mij zou genezen. Waarom werden zoveel anderen genezen, maar ik niet?"

Ik hoor van andere christenen die bitter en gefrustreerd zijn, omdat anderen in hun kerken een of andere geestelijke ervaring of gave hebben gekregen, maar zij niet, en de oude vraag: "Waarom?" komt opnieuw tevoorschijn. "Waarom gaf God die gaven nu wel aan mijn vrienden, maar niet aan mij?"

Voor deze mensen zijn dit problemen, die je echt met ze mee kan voelen. Laat me proberen je duidelijk te maken, hoe ik, sinds ik zelf depressief ben geweest, deze mensen probeer te helpen.

Ik herinner me nog goed de tijden dat ik in de diepte van de wanhoop was. Er waren veel dingen die ik niet kon begrijpen en veel vragen waar ik geen antwoord op kon vinden. Toen begon ik iets te leren over een aspect van christelijke waarheid, waar ik daarvoor nog nooit serieus over had nagedacht. Ik werd er in het bijzonder op geattendeerd door een liefhebbende christelijke moeder die al een gezin van vijf kinderen had. Toen de jongste ongeveer acht jaar oud was, ontdekten zij en haar man dat er weer een baby op komst was. Ik vertelde haar dat ik blij was met dit nieuws.
Haar reactie was echter: "Wij waren er in het begin niet zo blij mee, maar de Here heeft ons aanvaarding met vreugde geleerd." Die uitdrukking heeft zich in mij vastgezet."Aanvaarding met vreugde."

Dit houdt verband met de lessen die we in de voorgaande brieven besproken hebben. God leidt ons in allerlei vreemde situaties. God staat vele moeilijkheden toe. Alles werkt mede ten goede. God wil ons leren Hem volkomen te vertrouwen. We zullen misschien nooit datgene krijgen, wat wij als een bevredigend antwoord op onze vragen beschouwen, maar we kunnen ons geloof tonen door onze aanvaarding. En wat is het een geweldig verschil als we deze les gaan leren.

Zie je, we hebben geen vrede en rust zolang we tegen de wil van God strijden. Vrede en rust komen alleen na aanvaarding. Al de tijd dat we vechten tegen onze omstandigheden, of ons beklagen over ons lot, of ons afvragen waarom de Here dit toestaat of waarom Hij dat niet doet, zakken wij alleen maar dieper weg; maar als we bereid zijn met vreugde te aanvaarden wat de Here ook zendt, zij het goed of kwaad, wetende dat Hij alleen het beste voor zijn kinderen zoekt, dan komen we vooruit in de school van het geloof.⁽³⁾

Laten we eens drie heel bekende verzen bekijken die ons zullen helpen dit alles beter te verstaan. Je vindt ze in Matth.11:28-30 en we zullen dit vers voor vers doornemen. Let eens op de lieflijke uitnodiging die de Here hier zelf doet. Je kunt Hem haast met uitgestrekte armen zien staan, terwijl Hij ons in onze bezigheden en onrust gadeslaat, waarvan de oorzaak soms eenvoudig is gelegen in onze tegenstand tegen Zijn wil.

"Komt tot Mij allen die vermoeid en belast zijt."

"Ik zal je rust geven."

"Neem mijn juk op u."

1. Ten eerste moeten de twee dieren die het juk dragen zich dicht bij elkander bevinden. Ze kunnen geen juk dragen als ze ver van elkaar verwijderd zijn. Als jij soms van de Here bent afgedwaald, omdat de dingen niet zo gingen als jij zou willen of gepland had, kom dan terug en blijf dicht bij Hem. Kom het juk dan opnieuw opnemen. Hij nodigt je uit te komen.
2. Ten tweede moeten de dieren die het juk dragen in de zelfde richting gaan. Het is volslagen onmogelijk voor de ene om linksaf te gaan als de andere rechtsaf gaat. We moeten met de Here gaan en met vreugde de weg die Hij leidt aanvaarden. Anders lopen we het risico onze vrede te verliezen, en begint het juk onplezierig en vervelend aan te voelen.
3. Ten derde moeten de dieren die samen het juk dragen dezelfde snelheid hebben. Als de ene de snelheid vermindert begint het juk te schuren. Het is van groot belang dit te leren. Als de Here ons in iets onplezierigs blijkt te leiden, hebben we allemaal de neiging onze vaart te verminderen en dan komt de ruk plotseling. Het werkt trouwens ook de andere kant op. Als we geen directe antwoorden op gebed krijgen worden we vaak vreselijk ongeduldig. We willen dan in sommige gevallen sneller gaan dan de Here. Dit is zo'n gebruikelijke misvatting, dat ik daar de volgende keer meer over zal schrijven.

Merk op hoe het vers ver gaat: "Leert van MIJ." "Laat Mij je leraar zijn.", zegt de Here, maar toch zit er nog veel meer in deze woorden opgesloten. Niet alleen is Hij onze Leraar, Hij is ons grote Voorbeeld. Ik besef dat we hier geweldige geheimenissen aanraken. We zijn als kleine kinderen, die met problemen omgaan, die ver buiten ons bevattingsvermogen liggen.

In de hof van Gethsemane zien we hoe de Here worstelde met alles wat voor Hem lag, voor zover dit zijn beproeving en dood betrof. Iets wat ons zeer verbaasd. De Almachtige, Eeuwige Zoon van God werd omringd door de machten der duisternis, zonder enige menselijke hulp of steun, omdat zelfs zijn meest nabije volgelingen sliepen. Zijn doodsstrijd was zo hevig dat Hij bloed zweette, en een engel werd gezonden om Hem bij te staan.
Menselijk gesproken ben ik er zeker van dat Hij niet alleen terugdeinsde voor het lichamelijk lijden van de geseling en de langzame dood door kruisiging, maar ook van het spotten en honen dat Hij moest ondergaan.

Dit was echter niet de enige reden voor zijn doodsstrijd. Er was iets diepers aan de hand. Wat ging het voor Hem, de Heilige Zoon van God, betekenen om de zonde van de wereld op Zich te nemen, om in de plaats van de zondaar te gaan staan, om de toorn van de Vader over Zichzelf uitgestort te zien worden? Het is duidelijk dat we de mate van deze strijd niet kunnen meten, maar laten we eens kijken naar het gebed van de Heiland.

"Vader, indien Gij wilt, neem deze beker van Mij weg, doch niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede."(Luk.22:42)

Zie je hoe de Here Jezus het juk opnam? Hij heeft eens gezegd: "Ik doe altijd wat Hem (de Vader) behaagd"(Joh.8:29) En hier in Gethsemane zien we dat, hoewel Hij terugdeinsde voor alles wat Hij voor zich zag, Hij het juk op Zich nam en doorging met Zijn Vaders wil. Toen enige minuten later Petrus zijn zwaard opnam en het oor van Malchus afsloeg in een poging zijn Meester te verdedigen, zei Jezus:

"Steek het zwaard in de schede; de beker die de Vader Mij gegeven heeft, zou Ik die niet drinken?"(Joh.18:11)

In Jes.40:10-11 komen we dezelfde waarheid tegen:

"Zie, de Here Here zal komen met kracht en Zijn arm zal heerschappij oefenen.....Hij zal als een Herder zijn kudde weiden, in zijn arm de lammeren vergaderen en ze in Zijn schoot dragen, de zogenden zal Hij zachtkens leiden.."

"Ik wil op mijn gemak verder trekken naar de tred van het vee dat voor mij uitgaat en naar de tred van de kinderen."

De belofte van rust wordt dan herhaald. "Gij zult rust vinden voor uw zielen." Als je hebt geprobeerd rust te vinden door het allemaal zelf uit te zoeken en alle touwtjes zelf proberen aan elkaar te knopen, ben ik er zeker van dat je hopeloos zult hebben gefaald. Als je hebt geprobeerd aan het juk te ontsnappen, zal het flink geschuurd hebben. Lees de vier punten in vers 29 nog eens.

"Neem Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen."

"Want Mijn juk is zacht en mijn last is licht." (Matth.11:30)

Laten we nog even stilstaan bij een of twee schriftgedeelten die hier ook licht op werpen. In de vorige brief heb ik al gesproken over Johannes de Doper en over zijn twijfels en depressie, toen hij opgesloten zat in een gevangeniscel. Een van de problemen was dat de Here Jezus niet precies de dingen deed die Johannes de Doper verwachtte. Johannes had gesproken van degene die na hem kwam:

"De wan is in Zijn hand en Hij zal de dorsvloer geheel zuiveren en Zijn graan in de schuur bijeenbrengen, maar het kaf zal Hij verbranden met onuitblusbaar vuur."(Matth.3:12)

Hij verwachtte dat de Here onmiddellijk in actie zou gaan komen tegen het kwaad en de ongerechtigheid. Hij besefte niet dat God op een heel andere manier werkt. Hij dacht dat de Heer op een bepaalde manier zou werken en hij raakte verward toen de verslagen die hij hoorde niet overeenkwamen met zijn eigen ideeÎn. Is het met ons niet precies hetzelfde? Wij beperken God tot onze eigen verwachtingen en plannen en raken gedeprimeerd en verward als Hij op een andere manier te werk gaat. Maar let eens op de boodschap die de Heer aan Johannes zendt, beschreven in

Matth.11:6: "Zalig is hij wie aan Mij geen aanstoot neemt."

De geschiedenis van Job kan iemand alleen maar onder de indruk brengen. Hij had in feite maar een beperkt licht voor wat betreft de kennis van God. Hij had geen bijbel die hij had kunnen openslaan tot lering en troost. Hij kon ook geen levensbeschrijving van grote heiligen lezen om hem te helpen. Maar hij toont ons een verbazingwekkend geloof en een volkomen aanvaarding van alles wat hem overkwam. Toen hij het nieuws hoorde van het plunderen van al zijn kudden en herders en van de dood van zijn kinderen was zijn reactie:

"De Here heeft gegeven, de Here heeft genomen, de naam des Heren zij geloofd."(Job 1:21)

Voor haar was het in dit alles onmogelijk het juk te aanvaarden, maar het commentaar van Job was:

"Zouden wij het goede van God aannemen, maar het kwade niet?" (Job 2:9-10)

"Wil Hij mij doden, ik blijf op Hem hopen." (13:15)

Ik kan me nog bepaalde tijden herinneren, toen mijn depressie werkelijk ernstig was en ik totaal niet meer kon bidden. Maar door mijn tranen heen kon ik nog tot God zeggen: "Zou U mij doden, ik blijf op U hopen, o Here." Dat was mijn gehele gebed. Maar ofschoon ik het idee had dat ik niet dieper kon zinken, voelde ik op zulke momenten ook, dat er onder mijn voeten een stevige rots was, omdat ik volkomen geworpen werd op de genade en de voorzienigheid van God.
Voor zulke tijden heeft Jesaja een goed advies voor ons, dat we kunnen lezen in

Jesaja 50:10. "Wie onder u vreest de Here, wie hoort naar de stem van zijn knecht? Wanneer hij in diepe duisternis wandelt, van het licht beroofd, vertrouwe hij op de naam des Heren en steune op zijn God." "Wil Hij mij doden, ik blijf op Hem hopen."⁽⁶⁾

Het andere woord dat wordt gebruikt is overgave aan de wil van de Here. Het beeld wat mij hier in gedachten komt, is dat van de christen die elke uitvlucht die hij of zij kent geprobeerd heeft en die, nadat deze het onvermijdelijke falen heeft gezien, zich overgeeft aan de Here en zegt: "Ach, ik denk dat ik het maar beter kan opgeven." Merk op, dat ik ook gesproken heb over "aanvaarding met vreugde". Er bestaat ook zoiets als een mopperend aanvaarden, of een met tegenzin aanvaarden. Geen van deze reactie is zo gezond als een vreugdevol aanvaarden.

Als we God zien als een liefhebbende hemelse Vader, die misschien op zeer vreemde manieren werkt, maar desalniettemin het beste met ons voor heeft en die weet wat het beste is voor ieder individueel kind, dan zal dit ons helpen om met vreugde te aanvaarden wat Hij toestaat. Zo'n houding zal waarschijnlijk niet meteen komen. Soms zul je er een glimp van opvangen en op andere momenten zal het ver weg lijken te zijn, maar houd als doel voor ogen, bid daar ook voor, om deze houding vast te houden, dan weet ik dat het je zal helpen om tot een plaats van rust en vrede te komen.

Een jong joods meisje kreeg bezoek van de engel Gabriel en haar werd verteld dat ze een heel speciaal kind zou krijgen, dat de Zoon van de Allerhoogste zou zijn en aan Wiens koninkrijk geen einde zou komen. Toen zij vroeg hoe zoiets kon gebeuren, vertelde Gabriel haar dat de Heilige Geest over haar zou komen en dat zij de Zoon van God zou baren.
Ik weet niet of er toen honderden vragen door haar gedachten schoten. Ik weet ook niet of ze veel tegenwerpingen tegen zo'n onwaarschijnlijke gebeurtenis kon aanvoeren. Het enige wat ik in haar antwoord zie is een houding van vreugdevolle aanvaarding. "Zie, de dienstmaagd des Heren; mij geschiede naar Uw Woord."

uit: "Sheila"

¹ Naar Uw woord
² Het juk van christus
³ Christus onze leraar
⁴ Voorbeelden
⁵ Aanvaarding met vreugde
⁶ Waarom?